قهوه نمکی
...شايد يه وبلاگ

ﺩﺧﺘﺮﺭﻭ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩ.ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯﭘﺴﺮﻫﺎ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﻭﭘﺴﺮ(ﮐﺎﻣﻼ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻬﺶ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ. ﺁﺧﺮ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ،ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪﻥ ﯾﮏ ﻗﻬﻮﻩ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ،ﺩﺧﺘﺮﺷﮕﻔﺖﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺍﺩﺏ،ﺩﻋﻮﺗﺶ ﺭﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ. ﺗﻮﯼ ﯾﮏ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺎﭖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ،ﭘﺴﺮ ﻋﺼﺒﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻪ، ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ،“ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﺑﺮﻡ ﺧﻮﻧﻪ”… ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﭘﺴﺮ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ، ﻣﯿﺸﻪ ﻟﻄﻔﺎ ﯾﮏ ﮐﻢ ﻧﻤﮏ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﯿﺎﺭﯼ؟ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﺗﻮ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﻡ.”ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻧﺪ،ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ!ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﻧﻤﮏ ﺭﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺗﻮﯼ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﺵ ﻭ ﺍﻭﻧﻮ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪ“ ،ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟”ﭘﺴﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ“ ،ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﺑﻮﺩﻡ،ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ،ﺑﺎﺯﯼ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻣﺰﻩ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺰﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ.ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﭽﮕﯽ ﺍﻡﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ،ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﻢ،ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻬﺮﻣﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ،ﺑﺮﺍ ﻭﺍﻟﺪﯾﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.”ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ،ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.ﯾﮏ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺒﺶ.ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﻮﻥ ﺑﯿﺎﺭﻩ،ﺍﻭﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺷﻪ،ﻫﻢ ﻭ ﻏﻤﺶ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺷﻪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺵ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮﻩ…ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺩﻭﺭﺵ، ﺑﭽﮕﯿﺶ ﻭ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺵ. ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺭ ﻟﯿﻨﮏ ﺯﯾﺮ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ،ﺷﺮﻭﻉﺧﻮﺑﯽ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ. ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻭﻥ ﻣﺮﺩﯾﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺗﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ: ﺧﻮﺵ ﻗﻠﺒﻪ،ﺧﻮﻧﮕﺮﻣﻪ ﻭ ﺩﻗﯿﻖ.ﺍﻭﻥ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ!ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ!ﺑﻌﺪ ﻗﺼﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﻋﺸﻘﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪ، ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺑﺎ ﭘﺮﻧﺲ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ….ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﺮﺍﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻪ ﯾﮏ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻤﮏ ﻫﻢ ﺩﺍﺧﻠﺶ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ،ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ،ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ،ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ” ،ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻨﻢ، ﻟﻄﻔﺎ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺩﺭﻭﻍ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺭﻭ ﺑﺒﺨﺶ.ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ—ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ.ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﺎﺩ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﺮﺍﺭﻣﻮﻥ ﺭﻭ؟ ﻣﻦ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻢ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﯾﮏ ﮐﻢ ﺷﮑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ،ﺍﻣﺎ ﻫﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﮏ.ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﺣﺮﻓﻢ ﺭﻭ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ.ﻫﺮﮔﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻤﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ!ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﻭ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ،ﺍﻣﺎ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ،ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺖ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻬﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻢ…ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺭﻭ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ،ﻣﻦ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ،ﭼﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﻣﺰﻩ ﺍﺳﺖ…ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺧﻮﺭﺩﻡ! ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ،ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺰﯼ ﺗﺎﺳﻒ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻡ.ﺗﻮ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﻪ.ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺸﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩﻗﻬﻮﻩﻧﻤﮑﯽ ﺑﺨﻮﺭﻡ. ﺍﺷﮏ ﻫﺎﺵ ﮐﻞ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩ.ﯾﻪ ﺭﻭﺯ،ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ” ،ﻣﺰﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺍﻭﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺷﯿﺮﯾﻨﻪ




نظرات شما عزیزان:

mohamad
ساعت16:36---4 شهريور 1390
کاش آدما هیچ وقت به هم دروغ نگن که مجبور باشن تا آخر عمر تاوانشو پس بدن
پاسخ: بله


نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






ارسال شده در تاریخ : 4 / 6 / 1390برچسب:, :: 14:51 :: توسط : بهزاد

درباره وبلاگ
خدايا ؛ کسي را که قسمت کس ديگريست، سر راهمان قرار نده... تا شبهاي دلتنگيش براي ما باشد... و روزهاي خوشش براي کس ديگري...!
آخرین مطالب
نويسندگان
پيوندها

آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 364
بازدید دیروز : 11
بازدید هفته : 381
بازدید ماه : 1712
بازدید کل : 265830
تعداد مطالب : 462
تعداد نظرات : 1023
تعداد آنلاین : 1